1. Dzisiejsza uroczystość została ustanowiona przez papieża Piusa XI w roku 1925, jako swoista propozycja Kościoła dla ludzi dobrej woli, którzy chcą żyć w oparciu o wspólne wartości wynikające z nauki Jezusa Chrystusa. Jednocześnie kończy ona roczny obchód misteriów zbawczych Jezusa Chrystusa, poczynając od Jego narodzenia przez zbawczą działalność, której szczytem była męka, śmierć i zmartwychwstanie.
1. Na pytanie: kto osiągnie zbawienie? Dzisiejsza ewangelia odpowiada Chrystusową przypowieścią o talentach. Odpowiadając można więc stwierdzić: zbawienie osiągnie ten, kto wykorzystał i pomnożył talenty otrzymane od naszego Ojca. Czy więc wykorzystałem to, co dostałem w prezencie, a może jestem tym, który usłyszał słowa: „Sługo zły i gnuśny”?
1. Chrystus przedstawia nam opowieść o pannach roztropnych i nieroztropnych, która zwraca naszą uwagę, że na spotkanie z Chrystusem trzeba być przygotowanym. Realizując nasze życie potrzeba, abyśmy zadali sobie pytanie: Czy jesteśmy gotowi stanąć przed Bogiem i zdać sprawę z naszego życia.
1. Uroczystość dzisiejsza przypomina nam, że wśród nas żyli, żyją i będą żyli święci. Zarówno ci ogłoszeni przez Kościół, jak i ci, którzy zapewne nie będą nigdy ogłoszeni, ale za swoje życie w wierności Bogu zostali nagrodzeni chwałą zbawionych. Uroczystość dzisiejsza domaga się od nas zarówno uczestnictwa we Mszy świętej, jak i nawiedzenia cmentarza. W tym roku uczynimy to w warunkach wyjątkowych. Dzisiaj i jutro na sposób duchowy (
1. Chrystus niezmiennie naucza, że najważniejszym przykazaniem jest przykazanie miłości Boga i bliźniego. Wszystkie nakazy i zakazy mają sens tylko wtedy, gdy są praktykowane w świetle przykazania miłości. Jest ono tak ważne, ponieważ jego wzorem jest miłość Boga do człowieka, która wyraziła się w oddaniu życia przez Syna Bożego dla naszego zbawienia. Człowiek praktykując to przykazanie próbuje naśladować miłość Boga.
1. Pan Bóg stawia na naszej drodze różnych ludzi, zarówno dobrych jak i złych; spotkanie z nimi jest nam potrzebne do tego, abyśmy mogli osiągnąć życie wieczne.
1. Uczta jest najczęściej używanym obrazem biblijnym dla przedstawienia chwały zbawionych. Przez sakrament chrztu wszyscy jesteśmy na nią powołani, jednak nie wszyscy to powołanie przyjmują i według niego żyją, dlatego pojawia się pytanie: „jakże tu wszedłeś nie mając stroju weselnego?” My zaś, dzisiejsi słuchacze słowa Bożego, zadajmy sobie pytanie: czy naszym życiem potwierdzamy swoje zaproszenie na ucztę zbawionych?
1. Bóg nieustannie nas obdarza darami potrzebnymi nam do zbawienia, jednak już od nas zależy, czy potrafimy z nich skorzystać. Dar pochodzący od Boga albo przyjmujemy i go wykorzystamy, albo nie przyjmujemy i tym samym odrzucimy. Dzisiejsza ewangelia ukazuje tych, którzy odrzucili otrzymany dar i tym samym swojego dobroczyńcę. Zechciejmy sobie uświadomić, że również i my odrzucając dar zbawienia, odrzucamy Boga, który nim nas obdarował.
1. Bóg nie chce śmierci grzesznika, ale żeby się nawrócił i miał życie wieczne – to wezwanie, które płynie z dzisiejszej liturgii słowa, powinno nas mobilizować do przemiany życia.
1. Dzisiejsza liturgia słowa Bożego przypomina nam, że nagrodę za wykonaną pracę w życiu doczesnym daje nam Bóg. Nie do nas jednak należy ocena pracy naszej i naszych bliskich. To Bóg ją ocenia i wyznacza nagrodę. Czy podejmując rozmaite działania w swoim życiu, podejmujemy je po to, aby Bogu się podobały?
1. W Modlitwie Pańskiej mówimy: „i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom”. To wezwanie modlitewne zawiera także liturgia słowa dzisiejszej niedzieli. Utwierdzeniem w takim nastawieniu mają być dla nas słowa św. Pawła z Listu do Rzymian: „Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie; jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana”. Wszelką więc odpłatę za popełnione przeciw nam grzechy powinniśmy pozostawić Bogu. Czy jednak tak żyjemy?
1. Kościół jest wspólnotą ludzi zarówno świętych jak i grzesznych, stąd potrzeba, aby wzajemnie umacniać się w wierze, na co zwraca uwagę dzisiejsza liturgia słowa. Jedną z form umacniania w wierze jest upomnienie braterskie, o którym wspomina już prorok Ezechiel, a któremu nową formę nadaje Jezus Chrystus. Stopniując upomnienie: najpierw w cztery oczy, później wobec jednego lub dwóch świadków, a ostatecznie wobec Kościoła. Stosowanie tego Chrystusowego nakazu jest potrzebne również i dziś; czy jednak mamy odwagę, aby upomnieć swojego brata?
1. Chrystus w dzisiejszej liturgii słowa określa, kto może nazywać się Jego uczniem. „Jeśli kto chce pójść za Mną, niech się zaprze samego siebie”. Czy więc jesteśmy Jego uczniami?
1. Chrystus przez swoją mękę, śmierć i zmartwychwstanie powołał Kościół, dla jego umocnienia zesłał Ducha Świętego, ale jego kierowanie przekazał św. Piotrowi. To na jego wierze, jak na skale, oparł funkcjonowanie wspólnoty zbawienia.
1. Uroczystość dzisiejsza, oprócz sensu teologicznego, w dziejach naszej Ojczyzny zawiera głęboki sens patriotyczny. Najpierw więc Najświętsza Maryja Panna,
Niedziele i święta
Dąbrowa 7.30, 10.30
Boluminek 9:00, 12:00
Dni powszednie i święta zniesione
Wiosna, lato
Dąbrowa 17.30
Boluminek 19:00
Jesień, zima
Dąbrowa 17.30
Boluminek 16:00
Od poniedziałku do soboty
po każdej Mszy Św.
Niedziala - nieczynna
Sakramentu Chrztu Świętego
Udzielamy w III Niedzielę miesiąca
o godz. 12.00
Bank Spółdzielczy w Bydgoszczy.
Oddział w Dąbrowie Chełmińskiej
51 8142 1017 0206 9403 2000 0001